آمدی صبر من اندازه کنی

آمدی صبر من اندازه کنی
دل من چون چمن تازه کنی

ره مرا بود بسی نا هموار
آمدی شوق هم اندازه کنی

خسته دل بودم و زین دیر ملول
کفر هردم تو براندازه کنی

ساقیا زان می جوشانم ریز
که عاشقی در دل من تازه کنی

با حضورت سر و دل گرم شود
حس عشقم تو خوش آوازه کنی

رخوت خشک دقایق طی شد
کوک دل خوش طرب و سازه کنی

نیمساز