لعبت کاشان

ای دل چو ز کاشانه، بردی غم هجران را

پایان خوشت بینم وآن لعبت کاشان را

 

سرمست تر از ساقی دستی به می باقی

دلبر به کنارم بین وین باغ و گلستان را

 

دامن چو که بگشایی گلدشت شکوفایی

و آنگه به دمن خواهی گلهای شبستان را

 

نیلوفر و نسرین و .. یاس و سنبل و مینا

ای گل چه خوش آوردی در بزمی چو اینان را

 

آن چینش زلفانت شبهای فراقم چید

وین اختر چشمانت ماه شب تابان را

 

شوخی و صفایی تو معشوقه‌ی مایی تو

زین در که درآیی تو از تن ببری جان را

 

گلبانگ نوای یار، چشمان چنین خمّار

هوش از همگان می‌بُرد وز من دل و برهان را

 

شورابه‌ی اشکانم صد شکر ز جانانم

طعمی شکرین خوانم لعل لب جانان را

 

گر قدر نهی ای دل عالم کندت بی دل

صوفی به طرب آرد صد زاهد گریان را

 

نیمساز